Donderdag 26 juli – Kings Canyon en Sequoia NP

Reisroute: Kings Canyon, via Sequoia NP naar Three Rivers: 86 km

Accommodatie: Sequoia cabins

Vanochtend waren we allemaal weer vroeg wakker, de jetlag leek te zijn overwonnen, maar was vanmorgen weer gewoon terug. Voordeel was dat we om 8 uur al aangekleed waren, hadden ontbeten en de bagage in de auto gelegd. We hadden ons al maanden verheugd om vandaag de Panoramatrail in Yosemite te lopen, maar zoals al eerder verteld, er is brand in de buurt van Yosemite en is alles afgesloten.

We begonnen vandaag toch aan onze eerste hike van de dag: naar Panoramic Point, om toch een beetje in de Panorama-stemming te blijven zeg maar. Gelijk vanaf de lodge kwamen we veel dieren tegen. Heel veel eekhoorns en een viertal herten. Eerlijk gezegd wisten we niet exact hoe ver de weg zou zijn, maar het was een heerlijke temperatuur, doodstil en een prachtige natuur. Na een half uurtje klimmen (de weg ging echt alleen maar omhoog) besloten we toch een keer op Google maps te kijken en toen bleken we pas op de helft te zitten. Was heel even schrikken, maar we wilden toch graag de top bereiken dus even water drinken en nog een half uur naar boven. Toen we boven waren, was het uitzicht echt adembenemend! We keken uit over een prachtige vallei met een mooie lichtval.

We hebben een half uurtje genoten van het uitzicht (en van een heerlijk Caprisun) en natuurlijk mooie foto’s gemaakt om vervolgens de afdaling in te zetten. Het was inmiddels half tien en er verschenen ineens best wat mensen op de top. Maar die bleken allemaal met de auto gekomen te zijn.

Op de terugweg ging het uiteraard een stuk eenvoudiger. Op een gegeven moment stond er ineens een hert echt vlak naast ons. Een stukje verder schoot hij ook nog voor Milou over de weg over. We wisten gelijk weer waarom we zo blij waren dat we dit gelopen hadden, we zagen zoveel meer dan vanuit een auto.

De meiden moesten ook steeds erg lachen om de kleine eekhoorntjes die zich vooral over de grond verplaatsen. Vanaf nu noemen we die de Pluis-muizen, omdat het net muisjes zijn met een eekhoorn-staart. Helaas, geen beer gezien! Rond half 11 zitten we aan de koffie op het terras bij de lodge, voldaan van deze 8 km wandeling.

Ik ging nu voor het eerst rijden in onze auto, heel even wennen aan de automaat maar eigenlijk is het best chill, je hoeft gewoon een handeling minder te doen! Gaat stukken beter dan laatst in Dublin……met links schakelen EN links rijden tegelijk, is niet mijn hobby!

We gingen eerst nog even naar de General Grant Tree, een prachtige Sequoia boom. Er stonden er nog een heleboel meer. We hadden ze al op foto’s gezien, maar (hoe afgezaagd) in het echt zijn ze nog veel mooier.

Los van de omvang van de bomen, vonden we vooral de kleur van de stam zo mooi (kaneel-kleur). Julia deed nog even een leuk experiment: Ik moest een Panorama foto maken, waarbij zij ondertussen van links naar rechts liep, waardoor ze er twee keer op staat! Ook hebben we een panorama foto gemaakt van een Sequoia boom van boven naar beneden. Uiteraard blijft PANORAMA ons vandaag achtervolgen!!

Hierna rijden we door Kings Canyon naar Seqouia National Park, wat een prachtige route is dit. Rond half 1 zie ik een Picnic plaats waar beneden een riviertje stroomde: Stoppen! We vinden een picnic tafel in de schaduw. Naast ons zit een Amerikaanse meneer met zijn vrouw en (schoon?)ouders. “Hee, ik heb vanmorgen van jullie vier een foto gemaakt bij de General Grant Tree” (zie hiernaast), dat was grappig. We raken nog even aan de praat, ze vragen of we Nederlanders zijn. Als we (waarschijnlijk iets verbaasd) Ja zeggen, legt zij uit dat ze allebei voor Shell werken en vaak Nederlandse collega’s hebben, vandaar de herkenning van onze taal.

We eten wat fruit, yoghurt, chips en koekjes. Dan gaan we we richting het riviertje. Hier is het heerlijk. Hans was heel druk met het bouwen van de dammen (hè, doet ie anders nooit..), eerst nog geholpen door de meiden maar die kozen er al snel voor om de bikini aan te trekken en helemaal kopje onder te gaan. Ik heb me beperkt tot de benen in het water. Maar wat was het hier heerlijk

Rond 3 uur rijden we een stukje verder en komen aan bij de General Sherman Tree. Jeetje, wat is het hier ineens druk. Geen idee waar ze vandaan komen, maar het stikt hier van de Italianen, dan weet ik meestal genoeg: de meest toeristische attractie van de omgeving en dus snel op zoek naar een alternatief. Halverwege de weg naar deze “grootst levende Sequoia Tree” zien we een bordje met Congress Trail en daar loopt bijna niemand en zien we de prachtigste Sequoia Trees. Misschien niet één uit het World book of records, maar wij kiezen voor iets meer rust op de route en we kunnen nog dichter bij de bomen komen ook!

Milou kan op een omgevallen boom, nog even haar balk oefening doen! Uiteraard onder luid applaus van een paar Amerikanen.

Hierna rijden we het park uit, deze weg is best stijl en bochtig. Volgens Hans zijn de Alpen er niks bij. Ondertussen zien we de temperatuur net zo hard stijgen als de weg dalen. Als we uiteindelijk in Three Rivers aankomen, is het 40 graden! Dat is best warm, het lijkt hier wel Nederland (waar het vandaag ook 37 graden schijnt te zijn). We hebben een stenen huisje gehuurd met airco en een terras. Dat terras is echt te heet vandaag, maar de airco daarentegen…

We halen was boodschappen en eten thuis. Het tweede spelletje Kezen wordt gespeeld, helaas staan Milou en ik alweer 2-0 achter tegen Hans en Julia. Maar “hardlopers zijn doodlopers”, zullen we maar zeggen.

Voor morgen hadden we nog geen accommodatie geboekt. We bekijken de kaart en kiezen er voor om morgen via Lake Isabella richting Death Valley te gaan. We slapen zaterdag in Death Valley, dus dan zijn we weer terug op onze oorspronkelijke route. Julia heeft een hotel uitgezocht in Ridgecrest, met zwembad, airco, ruime kamer, Amerikaans ontbijt voor weinig geld. Dat hebben we nu geboekt en dan rijden we morgen langs Lake Isabella. We kunnen lekker rustig aan doen! Waarschijnlijk even de Tour aankomst gaan luisteren morgenochtend...!